විසඳුම වගාබිම් වැඩි කිරීම නොව වඩා දූෂණයෙන් තොර කර්මාන්තශාලාය
ප්‍රශ්නය වඩා වැදගත් වන අතර, කිසිවක් මිථ්‍යාවෙන් හා ප්‍රාර්ථනාවෙන් වැසී නැත. වෙනත් කිසිදු අංශයක් තරම් හානියක් නොවන බැවින්, මෙම සියවසේ පැවැත්මේ ප්‍රධාන නිර්ණායකය වන්නේ අප පෝෂණය වන ආකාරයයි. එහෙත් සැනසිලිදායක මිත්‍යාවන්හි බලය නිසා අපට එය වෛෂයිකව සාකච්ඡා කිරීමට පටන් ගත නොහැකි තරම් ය.
ඉතාම ප්‍රගතිශීලී මිනිසුන් පවා ප්‍රතිගාමීන් බවට පත් කිරීමේ අසාමාන්‍ය ගුණය ආහාර සතුයි. අපගේ ආහාර රටාව වෙනස් විය යුතු යැයි ඔබ යෝජනා කළහොත් ඕනෑම සමාජ හා දේශපාලන වෙනස්කම් පිළිගත හැකි පුද්ගලයන් ඔබට කෝපයෙන් ප්‍රතිචාර දැක්විය හැකිය. අප ආහාර ගත යුතු ආකාරය සහ එවැනි විශ්වාසයන් දරන පුද්ගලයින්ගේ හැසිරීම් පිළිබඳ අතිශය ගතානුගතික විශ්වාසයන් අතර පරතරයක් පවතී. ආහාර ලේඛක මයිකල් පොලන් විසින් සකස් කරන ලද රීතියක් උපුටා දැක්වීමට මම අසා ඇත්තෙමි – ” ඔබේ මී මුත්තම්මා ආහාර ලෙස හඳුනා නොගන්නා කිසිවක් අනුභව නොකරන්න”
යම් දෙයක් අපව අවහිර කරයි. ඒ අවංක සංවාදයට බාධා කරන ගැඹුරු මර්දනයකි. එය ආහාර ලේඛකයින්, කීර්තිමත් සූපවේදීන් සහ සමහර පරිසරවේදීන් ඔවුන් විසඳීමට යැයි කියන ගැටලුවලට වඩා හානිකර වන ලෝක අර්බුදයට පිළිතුරු යෝජනා කිරීමට තල්ලු කරයි. විශාල ඉඩම් ඉල්ලුමක් ඇති තණබිම් වලින් පෝෂණය වූ මස් වැනි ඔවුන්ගේ විසඳුම් ඉතිරි වන ස්වභාවික පරිසර පද්ධති විනාශ නොකර ව්‍යාප්ත කළ නොහැකිය. ප්‍රමාණවත් තරම් ඉඩම් ලෝකය තුළ නොමැත. මෙම උභතෝකෝටියකය කුමක්ද ? එය හටගන්නේ කෙසේද ?
මා පවා කම්පනයට පත් කළ, මා කෝපයෙන් දවාළු පොතක් වන Regenesis ප්‍රකාශයට පත් කර දැන් වසරක් ගත වී ඇත. මම මේ කාලයෙන් වැඩි කාලයක් ගත කළේ මිනිසුන් කෝපයට පත් කරන්නේ කුමක් දැයි සොයා බැලීමටය. මම හිතන්නේ ඒ පොත ප්‍රජානන ඉතිහාසඥ ජෙරමි ලෙන්ට් (Jeremy Lent) “මූල රූපකයක් /root metaphor” ලෙස හඳුන්වන දෙයට අභියෝග කරන බවය. එය අපගේ සවිඥානික දැනුමකින් තොරව අපගේ මනාපයන් කෙරෙහි බලපාන තරමට අපගේ මනසෙහි ගැඹුරින් කාවැදී ඇති අදහසකි.
මෙම කතාවේ මූල රූපකය නිදසුන් වන්නේ III චාල්ස් රජුගේ ට්‍රාන්සිල්වේනියාව සමඟ ඇති වූ ප්‍රේම සම්බන්ධය යි. ඒ මෑතකදී ගවේෂණය කරන ලද New Statesman. එහිදී ඔහු සොයාගත් දෙය “නූතනත්වයට පෙර පරිපූර්ණ ලෙස මුද්‍ර තැබූ ජීවන ආකෘතියක්” විය. “එය ඉතා වැදගත් වන්නේ කාලානුරූපී බව මතයි” රජු පැවසූ බව වාර්තා වේ. “ඔබ කුඩා කාලයේ කියවූ සමහර කථාවලින් භූ දර්ශනය බොහෝ දුරට ඉවත් වී ඇත”
ට්‍රාන්සිල්වේනියාවේ ගොවිතැන පෙනෙන්නේ (හෝ මෑතක් වන තුරු ම) පෙනෙන ආකාරයටම ය. එළදෙනුන් සහ වහුපැටවුන්, තාරාවන් සහ තාරා පැටවුන් සහ බළලුන් සමඟ පූස් පැටවුන් සිටින කුඩා ගම්මාන, රළු කම්මුල් සහිත ගොවීන් අශ්වයන් සහ කරත්ත පදවන අපිරිසිදු මාර්ගය බෙදා ගනී. ඇල්පයින් තණබිමේ බැටළුවන් තෘණ කන අතර මිනිසුන් තණකොළ කපාගෙන කේතුකාකාර පිදුරු ගොඩවල් ගොඩනඟයි. වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, රජු සඳහන් කළ පරිදි, එය ළමා පොතක් ලෙස පෙනේ.
ළමුන් වෙනුවෙන් ලියවී ඇති සැලකිය යුතු පොත් සංඛ්‍යාවක් පශු සම්පත් ගොවිපළ පිළිබඳ ඒවා වේ. ඔවුන් සිතන ගොවිපළවල් සාමාන්‍යයෙන් ත්‍රාසජනක ස්ථාන වන අතර, එය අප අනුභව කරන මස්, කිරි සහ බිත්තර නිෂ්පාදනය කරන කර්මාන්ත මෙන් පෙනෙන්නේ නැත. ඔවුන් පවසන කතන්දර, එඬේර කාව්‍ය හා ආගමික සම්ප්‍රදායන් තුළ වසර දහස් ගණනක් පුරා ගොඩනැගුණු එඬේරුන්ගේ සතුන් සමඟ ඇති පුරාණ මෝඩකමක අනුවාදයකි. මෙම ඉඩමේ පශු සම්පත් පාලනය යනු ආරක්ෂාව, සමගිය සහ සුවපහසුව ඇති ස්ථානයකි.
පොදු ජීවිතයේ ආහාර සහ ගොවිතැන පිළිබඳ සාකච්ඡාවන් බොහොමයක් පෙනෙන්නේ එම ප්‍රීතිමත් ස්ථානය ප්‍රතිනිර්මාණය කිරීමේ උත්සාහයක් ලෙසය. එහි ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් ගෝලීය ආහාර අර්බුදයට යෝජිත විසඳුම් බොහොමයක් මධ්‍යතන යුගයේ නිෂ්පාදන පද්ධති පුනර්ජීවනය කිරීමට සැලසුම් කරයි. එමගින් 21 වැනි සියවසේ ජනගහනය පෝෂණය කිරීමට අපේක්ෂා කරයි. එහෙත් එය හොඳින් අවසන් විය නොහැකිය.
නිදසුනක් වශයෙන්, අධි-නිදහස් පරාසයක කුකුල් ගොවිතැන (hyper-free range chicken farming) සමඟ දැන් ආහාර උමතුවක් පවතී. කුකුළන්ට ආදරය කරන අලුත් රොමෑන්ටික්වරුන් විසින් (new romantics) මේ වන විට ඉදිරිපත්ව ඇති නව යෝජනාව වන්නේ ගව පාලනය හා සමගාමීව කුකුළු පාලනය කිරීමයි. ගවයින්ගේ ගොම සමග බිහිවන කුරුමිණියන් ආදි සතුන් කුකුළන්ගේ ආහාර බවට පත්විය යුතුය. ළමා පොත්වල මෙන්, විවිධ විශේෂවල ගොවිපළ සතුන් අන්තර් ක්‍රියා කරයි. නමුත් කුකුළා යනු සර්ව භක්ෂක පක්ෂියෙකි. ඔවුන් ගම්බද ප්‍රදේශවලට මුදා හැරීමෙන් සිදුවන හානිය අප හඳුනා ගැනීමට පටන් ගන්නවා සේම, ඔවුන් සර්ප පැටවුන්, ගෙම්බන්, දළඹුවන්, මකුළුවන්, බීජ පැළ ආදිය ආහාරයට ගන්නා අතර සංකීර්ණ හා පුළුල් ආහාර දාමයක කොටස්කරුවන්ය. එවැනි පද්ධති තුළ කුකුළන් තමන්ව පෝෂණය කරන තරමට, ඔවුන් වන සතුන් ද ශාක ද විනාශ කරයි. ඇත්ත වශයෙන්ම, ඔවුන්ට මේ ආකාරයෙන් ජීවත් විය නොහැකිය. එබැවින් ඔවුන් දිගටම කෘත්‍රිම පෝෂක මගින් පෝෂණය කළ යුතුය.
මිනිසුන්ට ඉලක්කම් නොව පින්තූර දකින විට සිදු වන්නේ මෙයයි. විඥානය උදාවන විට අපගේ ආරක්‍ෂිත ස්ථානය අපට මතක් කර දෙන දර්ශනයක් පරිමාණය කළ හැකිද යන්න නොසලකා අප පෝෂණය කළ යුතු ආකාරය සඳහා ආදර්ශය ලෙස භාවිතා කරයි. බුකොලික් රොමැන්ටිකවාදය (Bucolic romanticism) හානිකර නොවන බවක් පෙනෙන්නට තිබේ. එහෙත් එය බලාත්මක කළහොත් කුසගින්න, පාරිසරික විනාශය හෝ ඒ දෙකටම මහා පරිමාණයෙන් මඟ පෙන්වයි. අපේ ආකේඩියානු මනඃකල්පිතයන් (arcadian fantasies) පෘථිවිය ගිල දමයි.
කතන්දර පොත් වල ඇති ගොවිතැන කිසි විටෙකත් රොමැන්ටිකයින් පවසන පරිදි ක්‍රියාත්මක නොවීය. 19 වන ශතවර්ෂයේ දී මස් අනුභවය පුළුල් ලෙස සිදු විය හැකි වූයේ ඕස්ට්‍රේලියාවේ සහ ඇමරිකාවේ යටත් විජිතකරණය හරහා පොහොසත් ජාතීන්ට මස් සපයන ගෝලීය පද්ධතියක් නිර්මාණය කළ නිසාය. අපගේ සාම්ප්‍රදායික ආහාර වේල සැපයූ ගවයන් සහ බැටළුවන් පාලනය කිරීම ආදිවාසීන් වෙතින් ඉවත් කිරීම සහ පරිසර පද්ධති දැවැන්ත පරිමාණයෙන් විනාශ කිරීම අද දක්වාම පවතින ක්‍රියාවලියක් බවට යටත් විජිතකරණය විසින් පත් කළේය. මෙම කටුක යථාර්ථයන් වසන් කරන කතාවට ඔබ අභියෝග කරන විට එය අපගේ අනන්‍යතාවයට එල්ල කරන ප්‍රහාරයක් ලෙස සැලකේ.
අපගේ ගෝලීය ආහාර අර්බුදවලට සැබෑ විසඳුම් සුන්දර හෝ සැනසිලිදායක නොවේ. අපි හැමෝම කර්මාන්තශාලා වලට වෛර කරනවා නේද? ඇත්ත වශයෙන්ම, අප කන සෑම දෙයක්ම පාහේ අවම වශයෙන් එක් කර්මාන්ත ශාලාවක් (සමහර විට කිහිපයක්) හරහා අපගේ පිඟාන වෙත ගමන් කර ඇත. අපි මෙය දැඩි ලෙස ප්‍රතික්ෂේප කරන්නෙමු. ඒ නිසා, ජනගහනයෙන් 95%ක් මස් අනුභව කරන එක්සත් ජනපදයේ 47%කට ගව ඝාතකාගාර තහනම් කිරීමට අවශ්‍ය වූ බව නව සමීක්ෂණයක් පෙන්වා දුන්නේය.
පිළිතුර වැඩි වැඩියෙන් වගාබිම් බිහි කිරීම නොවේ. එයින් අදහස් කරන්නේ වඩ වඩා ස්වභාවික පරිසර පද්ධති විනාශ කිරීමයි. එය අර්ධ වශයෙන් වඩා හොඳ, වඩා සංයුක්ත, කෲරත්වයෙන් තොර සහ දූෂණයෙන් තොර කර්මාන්තශාලා වේ. හොඳම විකල්පයන් අතර, ගොවිතැන බහු සෛලීය ජීවීන්ගේ (ශාක සහ සතුන්) සිට ඒක සෛලික ජීවීන් (ක්ෂුද්‍ර ජීවීන්) වගා කිරීම වෙත මාරුවීමය. එය අපට වඩා අඩුවෙන් බොහෝ දේ කිරීමට ඉඩ සලසයි.
චාල්ස් රජු මෙය පිළිකුල් කරනු නොඅනුමානය. නමුත් අපට පෝෂණය කිරීමට බිලියන 8ක ජනතාවක් සහ ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරීමට ලෝකයක් තිබෙන අතර මනඃකල්පිතයන් සමඟින් කිසිවක් සාක්ෂාත් කරගත නොහැකිය. එක් අතකින් කුරිරු, දූෂිත සහ ස්වයං-විනාශකාරී ප්‍රධාන ධාරාවේ ගොවිතැන් ආකෘතියකට සහ අනෙක් පැත්තෙන්, කෘෂිකාර්මික ව්‍යාප්තිය සහ ලෝක කුසගින්න යන ද්විත්ව ව්‍යසනයට අපව ගෙන යන මනරම් ප්‍රමෝදයකට මම තරඟ කරන බව මට පෙනී ගියේය. වඩා නරක කුමක්ද යන්න තීරණය කිරීම අපහසුය.
https://www.theguardian.com
