කපිල් ජේන්ගේ පියා තම දරුවන් ගොවීන් කරනවාට කැමති වූයේ නැත.
“ගොවීන් විඳින දුෂ්කරතා මගේ පියා දැක තිබෙනවා. ඒ නිසා එයා අපිට කිව්වේ කොහොම හරි උසස් අධ්‍යාපනය ලබා ගන්න කියලා. ඊට පස්සේ උසස් අධ්‍යපානය ලැබූ අපි සියලු දෙනාම රැකියාවක් කිරීමට නගරයට ගියා’’ කපිල් පවසයි.
නමුත් කපිල් නගරයේ ජීවිතයෙන් වෙහෙසට පත් වූ අතර 2018 දී ඔහු උතුරු ඉන්දියාවේ රාජස්ථානයේ කොටා අසල පිහිටි ඔහුගේ පවුලේ ගොවිපළ වෙත ආපසු පැමිණියේය.
“මම පොළොවේ ස්පර්ශයට කැමති බව මට වැටහුණා, නැවත ගමට ගොස් ගොවිතැන ආරම්භ කිරීමට මට අවශ්‍ය වුණා” ඔහු පවසයි.
නමුත් ඔහුට පියා මෙන් තිරිඟු, සහල්, අබ සහ සෝයා බෝංචි වගා කිරීමට අවශ්‍ය නොවීය. රාජස්ථාන් ප්‍රදේශය ජල හිඟය ගැන ඔහු දැන සිටියේය. ඒ නිසා ඊට මුහුණ දෙමින් ජලය අඩුවෙන් භාවිතා කළ හැකි බෝගයක් ගැන ඔහු කරුණු සොයමින් සිටියේය. සාම්ප්‍රදායික බෝග හා සසඳන විට අව්ව සහිත තත්වයන් තුළ හොඳින් වැඩෙන සහ සාපේක්ෂව අඩු ජල ප්‍රමාණයක් අවශ්‍ය වන රෝස මල් වගාව අත්හදා බැලීමට ඔහු තීරණය කළේය.
නමුත් රෝස මල් හොඳින් වැඩෙමින් තිබියදී ඒවායේ අස්වැන්න නෙළා වෙළෙඳපොළට ගෙන ඒම ඔහුට මහත් අභියෝගයක් විය. රෝස මල් නෙළා පැය කිහිපයකට පසු විකිණීමට සිදු වෙයි. එසේ නොවුවහොත් පෙති වැටීමට පටන් ගනී.
ඡායාරූපය : කපිල් සිය රෝස වගාවේ අස්වනු නෙළමින්
අස්වනු නෙළන ලද රෝස මල් කඩිනමින් වෙළෙඳපොළට ප්‍රවාහනය කළ යුතුය
උපරිම ඉල්ලුම සපුරාලීම සඳහා මල් පෙරවරු 05:00 ට පෙර වෙළඳපොළේ තිබිය යුතුය. වෙළඳපොළට සැතපුම් 20 ක් පමණ දුරින් තිබියදී, ගමනට පැයක් ගත විය හැකිය. එබැවින් පෙරවරු 02:00 සිට 03:00 දක්වා කාලය තුළ අස්වැන්න නෙළීමට සිදු වූ අතර ඒ වෙනුවෙන් කම්කරුවන් සොයා ගැනීම කපිල්ට වඩාත් දුෂ්කර විය.
එම අභියෝගවල ප්‍රතිඵලයක් ලෙස කපිල්ට ඔහුගේ පළමු බෝග කිහිපයෙන් 70%ක් පමණ අහිමි විය. යමක් වෙනස් කිරීමට සිදු විය. එබැවින් කපිල් ඔහුගේ රෝස මල් රෝස වතුර සහ රෝස තෙල් බවට පත් කිරීමට තීරණය කළේය. එසේම, ඔහුගේ තක්කාලි අස්වැන්න සඳහා ඔහු සූර්ය බලයෙන් ක්‍රියා කරන වියළුම් පද්ධතියක් මිලදී ගත්තේය.
“ඉතින් දැන් මම මගේ නිෂ්පාදන වියළා ඒවා රෝස වතුර, රෝස තෙල් සහ තක්කාලි ජෑම් සමඟම වෙළඳපොලේ විකුණනවා. ඒවාට විශාල වෙළඳපලක් සහ කල් තබා ගැනීමේ ආයු කාලයක් ඇති අතර එය මගේ ව්‍යාපාරය වර්ධනය කර ගැනීමට හැකියාව ලැබුණා” කපිල් පැවසුවේය.
අස්වනු නෙළන ලද නිෂ්පාදන හොඳ තත්ත්වයේ වෙළඳපොළට ලබා ගැනීම ඉන්දියාව පුරා ගොවීන් අරගල කරන ගැටලුවකි.
රජයේ සංඛ්‍යාලේඛනවලට අනුව , 2022 දී ඉන්දියාවට එහි පලතුරු වලින් 6% ත් 15% ත් අතර ප්‍රමාණයක් ද, එළවළු වලින් 5% ත් 12% ත් අතර ප්‍රමාණයක් සහ ධාන්‍ය වර්ග 4% ත් 6% ත් අතර ප්‍රමාණයක් ද අහිමි විය.
“යටිතල පහසුකම් හිඟකම, සීමිත සැකසුම් ධාරිතාව නිසා ගොවීන් පලතුරු සහ එළවළු විශාල වශයෙන් ඉවත දමනවා. සුළි කුණාටු වැනි ස්වාභාවික විපත්, ප්‍රවාහන මාර්ගවලට බාධා කරන ගංවතුර ගොවීන්ගේ යටිතල පහසුකම් වලට හානි කරනවා,” Raheja Solar Food Processing හි නිර්මාතෘ Varun Raheja පවසයි.
බොහෝ ඉන්දියානු ගොවිපළවල් ගබඩා කිරීමට හෝ ශීතකරණයට ආයෝජනය කිරීමට සම්පත් නොමැතිව කුඩා ඒවා බව රහේජා මහතා පෙන්වා දෙයි.
ඡායාරූපය – රහේජා සූර්ය වියළුම් පද්ධතිය
සරල වියළන පද්ධති ඉන්දියාවේ කුඩා ගොවිපළ සඳහා අපද්‍රව්‍ය වළක්වා ගැනීමට උපකාරී වේ
එබැවින් රහේජා මහතා නිෂ්පාදන වියළීම සඳහා සූර්යාලෝකය සහ සූර්ය බලයෙන් ක්‍රියා කරන විදුලි පංකා භාවිතා කරන සරල වාතය වියළන පද්ධතියක් නිර්මාණය කළේය. එය ලාභදායී වන අතර එකලස් කිරීමට පහසුය.
“අපගේ සූර්ය වියළන යන්ත්‍රයේ DIY ආකෘතිය එය අතේ ගෙන යා හැකි සහ දැරිය හැකි මිලකට ලබා දෙනවා. එය දුරස්ථ ගමකට පවා ළඟා විය හැකි අතර සෑම කුඩා හා ආන්තික ගොවියෙකුටම දැරිය හැකියි” ඔහු පවසයි.
ඔහුගේ සමාගම විසින් පද්ධති 3,000ක් පමණ අලෙවි කර ඇති අතර, සාමාන්‍යයෙන් මසකට නිෂ්පාදන කිලෝග්‍රෑම් 150ක් පමණ වියළන බව රහේජා මහතා පවසයි.
රහේජා මහතා වියළි නිෂ්පාදන මිල දී ගෙන ඒවා විශාල සමාගම්වලට අලෙවි කරන අතරමැදියෙකු ලෙස ද ක්‍රියා කරයි.
රහේජා මහතාගේ අඩු වියදම්, අඩු තාක්‍ෂණික විසඳුමට වෙනස්ව WayCool නම් නිෂ්පාදනයක් ද ඇත.
ඉන්දියානු කෘෂි තාක්‍ෂණ සමාගම ගොවීන් 200,000ක් සමඟ කටයුතු කරන අතර ඔවුන්ට බෙදාහැරීමේ මධ්‍යස්ථාන 412ක් හිමි අතර කෘෂිකාර්මික නිෂ්පාදන සඳහා ඉල්ලුම පුරෝකථනය කරන නවීන පද්ධති සඳහා ද ආයෝජනය කර ඇත.
සෑම දිනකම නැවුම් පලතුරු, එළවළු, ඇට වර්ග, කුළුබඩු, කිරි නිෂ්පාදන ටොන් 2,000ක් පමණ එහි ජාලය හරහා ගලා යයි.
WayCool පවසන්නේ එහි දත්ත විශ්ලේෂණය නවීන බෙදාහැරීමේ පද්ධති සමඟ ඒකාබද්ධව ඉන්දියාවේ නැතිවූ නිෂ්පාදන කිහිපයක් බේරා ගැනීමට උපකාරී වන බවයි.
“අපි සිල්ලර ඇණවුම් පුරෝකථනය කිරීමට, එකතු කිරීමේ මධ්‍යස්ථාන ප්‍රශස්ත කිරීමට සහ ඉලක්ක මිල නියම කිරීමට, සැපයුම් දාම කාර්යක්ෂම කිරීමට සහ සැපයුම් දාම පාඩු 2% ට වඩා අඩු කිරීමට තාක්ෂණය යොදා ගන්නවා” යනුවෙන් WayCool Foods හි කළමනාකාර අධ්‍යක්ෂ කාර්තික් ජයරාමන් පවසයි.
WayCool සිය ජාලය ගොඩනැගීම සඳහා ඩොලර් මිලියන සිය ගණනක් රැස් කර ඇති අතර 2025 වන විට ලාභ ලැබීමට සැලසුම් කරයි. එවැනි ඉහළ සහ අඩු තාක්‍ෂණික නවෝත්පාදනයන් තිබියදීත්, ඉන්දියාවේ වඩාත් දුරස්ථ ගොවීන් වෙත ළඟා වීමට බොහෝ වැඩ තවමත් කළ යුතුව ඇත.
ඡායාරූපය – WayCool සතුව නවීන බෙදාහැරීමේ මධ්‍යස්ථාන සිය ගණනක් ඇත
සාගර් ලොකන්දේ මහාරාෂ්ට්‍ර ප්‍රාන්තයේ භෙන්ද්වාඩ් ගම්මානයේ අක්කර 15ක ගොවිතැන් කරයි. ඔහු උක් වගා කරන්නේ එහි දිගු ආයු කාලයක් ඇති බැවිනි. මේ අතර තක්කාලි, මුං ඇට සහ එළවළු මුදල් බෝග ලෙස වගා කෙරේ.
මැයි මාසයේදී ඔහුට තක්කාලි සහ බෝංචි හොඳ අස්වැන්නක් ලැබුණද ඔහුගේ බෝග වෙළඳපොළට පැමිණෙන විට මහාරාෂ්ට්‍ර පුරා ට්‍රක් රථ පැමිණ මිල පහත වැටී තිබුණි. නමුත් ගබඩා පහසුකම් නොමැති හෙයින් සිය නිෂ්පාදන පාඩු පිට විකුණන්නට ඔහුට සිදු විය.
“මම හරිත එළවළු වගා කරන නමුත් අපට උෂ්ණත්ව පාලන වෑන් නොමැති නිසා එය නගරවලට යැවිය නොහැකයි. එනිසා සියලුම නිෂ්පාදන නරක් වෙනවා” ලොකන්දේ පවසයි.
දැන් ඔහු තම නිෂ්පාදන වලට අගය එකතු කිරීම ගැන සොයා බලයි.
“මට වැඩි ආයු කාලයක් ඇති ශීත කළ එළවළු විකිණීම ආරම්භ කිරීමට අවශ්‍යයි. විශේෂයෙන් හොඳ මිලක් ලබා දෙන බෝංචි. එසේ කළ හොත් මගේ සියලුම ණය ආපසු ගෙවා ඒ සමඟම වැඩි මුදලක් උපයා ගැනීමට මට හැකි වේවි”
Marcella D’Souza යනු ඔරොත්තු දීමේ අධ්‍යයනය සඳහා වූ WOTR මධ්‍යස්ථානයේ අධ්‍යක්ෂවරිය වන අතර ඉන්දියාවේ ග්‍රාමීය ප්‍රදේශවල ගොවීන් සමඟ දශක ගණනාවක් වැඩ කර ඇත.
“තාක්ෂණය මගින්, සැලසුම් කිරීම, සම්පත් භාවිතය, තීරණ ගැනීම, ගොවිතැනට අදාළ ක්‍රියාවලීන් කිහිපයක් සඳහා සම්බන්ධීකරණය සඳහා විශාල කාර්යක්ෂමතාවයක් සහ ඵලදායිතාවයක් ගෙන දිය හැකියි” ඇය පවසන්නීය.
එහෙත් ඉන්දීය ගොවීන්ට තාක්ෂණය පමණක් ප්‍රමාණවත් නොවන බව ඇය පවසයි.
“සාම්ප්‍රදායික දැනුම සමඟින් ස්වභාවික පරිසර පද්ධති ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරීම දෙස බලන පරිපූර්ණ ප්‍රවේශයක්, අතේ තබා ගැනීමේ ආධාරය, ණය සහ වෙනත් සාධක සාර්ථක ගොවිතැනක් සඳහා එකසේ වැදගත් වෙනවා” ඇය පවසන්නීය.
